Paździerzowy sufit i mozaika w karcie. Cafe Mozaika.

„Pamiętaj o tureckiej herbatce”, takie hasło można podejrzeć na kasie za ladą restauracji. I wszystko układa się w całość, herbatka jest turecka tak jak i właściciel lokalu. Stąd zapewne w karcie obok tradycyjnych polskich dań są bałkańskie, bliskowschodnie i śródziemnomorskie. Obok galaretki z giczy cielęcej mamy hummus czy ćevapčići. Czyli z właściwą narodowi tureckiemu przedsiębiorczością mamy dla każdego coś. Mam skojarzenie z opowieścią z wycieczki w Kapadocji gdzie miejscowy restaurator serwował polskim wycieczkom oprócz dań tureckich także schabowe, bigos i żurek. Taka kapadocka Cafe Mozaika. Czyli kupy się nie trzyma.

A mogło być tak pięknie bo oryginalne fragmenty wnętrza jak posadzka z nieokreślonego kamienia w takiejż barwie, bo oryginalna boazeria na ladzie, szatni i toaletach przyglądają się gościom od ponad 50-ciu lat. Ale nie jest bo sufit z tajemniczego powodu w czasie remontu zamieniono na płytę paździerzową, a stylowe stoliki z lat 60-tych kontrastują z bałaganem ułożonym z przypadkowych reliktów epoki jak np. maszyna do pisania.A przede wszystkim nie jest pięknie bo nie można iść jednocześnie w lewo i w prawo. Gdyby karta była krótsza, ale dawała tradycyjnie polską kulinarną przeszłość gości by nie zabrakło, a pewnie byli by szczęśliwsi. No bo kto nie pokochałby miejsca gdzie są smaczne, świeże i dobrze zrobione flaki, galarety, jajka w majonezie, kanapki z awanturką, sałatki jarzynowe, barszcz, żurek, schabowy, mielony etc.

To po co tworzyć niepotrzebne i gryzące się ze sobą byty?
Tu ewidentnie potrzebna jest brzytwa Ockhama.
Tym bardziej, że o ile pierogi, galareta z cielęciny czy śledź (nie wiedzieć czemu podany w słoiku) są poprawne to np. ćevapčići czy inne bałkany zbyt twarde, zbyt tłuste i generalnie nieciekawe. Paździerz i mozaika słabo ze sobą chodzą.